Retroactief onderzoek naar veranderingen in graslandvegetaties: het voorbeeld van het moenebroek

Om de resultaten van het graslandbeheer adequaat te kunnen beoordelen is er nood aan een goed uitgebouwd Vlaams referentiekader voor graslandbeheer. Ondermeer beheermonitoring moet de noodzakelijke kennis leveren om dit kader stevig te onderbouwen zodat het betrouwbaar en bruikbaar is in alle ecoregio’s.
Het voorliggend retroactief monitoringsonderzoek had als doel:
ƒ de vegetatieontwikkeling te beschrijven van soortenrijke en soortenarme
cultuurgraslanden en akkers die al verscheidene jaren aan een specifiek
natuurbeheer zijn onderworpen;
ƒ de mogelijkheden en beperkingen van retroactief onderzoek in Vlaanderen te
beoordelen met het oog op de betekenis ervan voor het opstellen van een
referentiekader voor graslandbeheer.
Deze studie toont aan dat het de moeite loont om naast het opzetten van een monitoringsnetwerk van goed gekozen permanente kwadraten het de
moeite loont om oude vegetatieopnamen, die geografisch goed te lokaliseren zijn, op te sporen in het kader van retroactieve monitoring. Op relatief korte termijn kan hierdoor noodzakelijke kennis verworven worden over de vegetatieontwikkeling onder de gegeven omstandigheden. Hoe meer randinformatie daarbij beschikbaar is hoe relevanter de resultaten van dergelijk onderzoek zijn.