Open en gesloten landschappen evolutie (1778-1969)

Geeft de evolutie van open en gesloten landschappen weer tussen 1771 - 1873 - 1969. De indeling is gebaseerd op het voorkomen van houtkanten, bomenrijen, bossen en boomgaarden. Gesloten landschappen komen voor op plaatsen met hoge concentraties aan houtkanten (=bocage), bos of boomgaarden. Concentraties van meer dan 7,5 km houtkanten en/of bomenrijen per km² én ook omgevingen met bossen en boomgaarden worden als een gesloten landschap beschouwd. Een open landschap biedt vergezichten op een wijde omgeving. Er zijn weinig of geen visuele belemmeringen. Een coulissenlandschap stelt een halfopen landschap voor met meer doorkijk en filtrerend licht. Het bestaat uit concentraties bomenrijen. Onderaan zijn ze relatief open, zodat het mogelijk is om tussen de stammen door te kijken. Boven aan de kruinen zijn ze eerder gesloten. De evolutie start bij Ferraris en gaat dan voort in de tijd, tot 1969. Een landschap dat ten tijde van Ferraris open was, wordt voorgesteld in het geel-bruine kleurenpallet. Lichtgeel is altijd open gebleven. Kleurvarianten richting bruin-grijs geven een evolutie weer naar bv. bos. Rood-roze tinten geven bocages weer, d.w.z. waar veel houtkanten voorkomen. Donkerrood zijn de bocages ten tijde van Ferraris, waar houtkanten tot in 1969 in grote concentraties voorkwamen. Rozige kleuren geven andere evoluties weer: meest voorkomend is de evolutie van bocage ten tijde van Ferraris naar een open landschap in 1969. Blauwe kleurvarianten visualiseren de evolutie van coulissen met veel bomenrijen naar een open landschap of andere. Op plaatsen waar ten tijde van Ferraris bossen lagen licht de kleur groen op. De kleur paars stelt boomgaarden ten tijde van Ferraris voor. Zie inhoudelijke handleiding BASTIAENS J. & VERBOVEN H. 2024: Werken met de signaalkaart van de open en gesloten landschappen, Open Archief van Onroerend Erfgoed [online], Brussel, https://doi.org/10.55465/THDX1845.

Doel van vervaardiging Bruikbaar voor landschapsonderzoek, landschapsecologie, onderzoek naar landschapsbeleving, kiezen van geschikte locaties voor de (her)aanplant van houtkanten en bosuitbreiding op basis van cultuurhistorische patronen.