De variatie in DNA beïnvloedt het vermogen van individuen, populaties en soorten om zich aan te passen in een dynamische wereld. Daarnaast is de genetische code ook een uitstekende bron van informatie om moeilijk te herkennen soorten te identificeren, te detecteren en ook de biodiversiteit in detail in kaart te brengen.

Het team Genetische diversiteit werkt vooral rond twee pijlers:

1) het gebruik van genetisch onderzoek om de toestand van soorten en populaties te evalueren. Dit behelst onder meer onderzoek naar de genetische verbondenheid tussen populaties, de effectiviteit van ecologische verbindingen, de genetische diversiteit binnen en tussen populaties, de effectieve grootte van populaties en hun aanpassingsvermogen. Met deze technieken is het ook mogelijk om individuen toe te wijzen aan een regio of een populatie van oorsprong. Dit laat ook toe om geschikte bronpopulaties te selecteren in het kader van herintroducties en andere ecologische verplaatsingen van organismen.

2) DNA-barcoding is een set van methodes die gebruik maken van genetische variatie tussen soorten om individuen die soms morfologisch niet van elkaar te onderscheiden of compleet onherkenbaar zijn toch te identificeren en op naam te brengen. Met behulp van DNA-barcoding zijn we bijvoorbeeld in staat om te identificeren van welke vleermuissoort een keutel afkomstig is, of een pluk haren gevonden aan een prikkeldraad al dan niet van wolf afkomstig is, wat zeevogels zoal eten aan de hand van hun uitwerpselen, welke plantensoorten een bestuivend insect heeft bezocht op basis van de pollen die het met zich mee draagt... Dit principe hebben we intussen uitgebreid naar analyses van omgevings-DNA, environmental DNA of eDNA. Analyses op eDNA stalen laten onder meer toe om te detecteren welke soorten amfibieën en vissen aanwezig zijn in rivieren, vijvers en poelen.