Effecten van predatie op populaties van grondbroedende akker- en weidevogels en hoe mogelijk negatieve effecten te remediëren: Literatuurstudie

In Vlaanderen vertonen veel grondbroedende akker- en weidevogelsoorten negatieve populatietrends, net zoals in de rest van Europa. De intensivering van de landbouw met habitatverlies en -degradatie is de belangrijkste oorzaak, wat de balans tussen predator en prooi verstoort. Daarnaast is er een comeback van verschillende predatorsoorten. Deze combinatie kan een limiterend effect hebben op vogelpopulaties, vooral op langlevende grondbroeders met één legsel die in alle levensstadia gepredeerd worden.
Predatiebeheer, inclusief biotoopbeheer en letale/niet-letale maatregelen, kan de predatiedruk verminderen. Het rapport onderzoekt de interacties tussen predatoren en de Vlaamse grondbroedende akker- en weidevogels (patrijs, grauwe gors, veldleeuwerik, graspieper, kwartel, kievit, grutto, wulp, scholekster en tureluur), bespreekt hun ecologie en toestand, en de invulling van predatiebeheer.
Een gebiedsgericht predatiebeheerplan met een multisoortenaanpak wordt aanbevolen. De effectiviteit is immers gebiedsspecifiek en afhankelijk van vele factoren. Monitoring is cruciaal binnen een adaptieve aanpak.
Fundamenteel voor het herstel van de akker- en weidevogels is echter het herstel van hun leefgebieden door een transitie in landbouwpraktijken.