Zware metalen in paling als indicator van de immissietoestand in het aquatisch milieu

In Vlaanderen worden in het aquatisch milieu door diverse instanties zware metalen gemeten in zowel de waterkolom als de waterbodem. Naast deze klassieke methoden wordt er de laatste tijd meer en meer gepleit voor passieve biomonitoring. Eén van de meest geschikte organismen hiervoor is de paling. Als gevolg van zijn fourageergedrag en levenswijze in en nabij de bodem accumuleert hij in ruime mate zware metealen en andere polluenten. Zijn vlees bezit een zeer hoog vetgehalte, wat de analyses vergemakkelijkt. Passieve biomonitoring biedt het voordeel dat hiermee een beeld verkregen wordt van de biobeschikbaarheid van de toxische component. Metingen in bioindicatoren zijn bovendien minder onderhevig aan kortetermijnfluctuaties van verontreiniging in de waterkolom, maar geven een totaalbeeld van de vuilvracht aan zware metalen in de waterloop. Bovendien biedt het meten van de gehalten van zware metalen in palingweefsel verdere toepassingen in functie van volksgezondheid en risiconiveaus voor de mens.